De bokkies

Toen mij grootvader naamgenoot Cornelius Thomas zich rond 1944 uit de molen terugtrok en de zaak overdroeg aan zijn jongste zoon (en mijn oom) Jacob, kreeg hij tijd om zich meer met de aangename zaken van het leven bezig te houden. Eén daarvan was, volgens mijn vader, het timmeren. Zo ging hij zich ondermeer bezighouden met het vervaardigen van tuinmeubilair. Hij maakte zodoende diverse kloeke houten crapauds, wat men tegenwoordig als een tuinlounge-set zou betitelen. In het familiearchief is van deze bezigheid een foto bewaard gebleven, die te dateren is ergens aan het einde van de jaren 40 van de vorige eeuw, gemaakt achter hun toenmalige woning aan de Grote Kerkstraat in Hoogeveen.

Fig 1. 1948 Opa en oma Thomas

De tuinstoelen kenmerkten zich door een geweldige stevigheid, maar zaten natuurlijk wel keihard. Gelukkig was daar met een stel kussentjes wel wat aan te doen. Sommige van de tuinstoelen hadden zelfs speciale features in de vorm van uitklapbare aanhangsels aan de stoelleuningen, waardoor er een tafeltje kon worden gemaakt waarop koffiekopjes, dranken en borrelgarnituur konden worden uitgestald (zie op Fig 2.).

Fig. 2. 1952

Opa overleed in 1953 en oma in 1956. Het huis aan de Grote Kerkstraat werd daarna bewoond door hun dochter en mijn tante Dien Thomas (rechts op Fig 3.). Op meerdere foto’s van latere familiebijeenkomsten is steeds weer de loungeset te bewonderen, gekiekt op lekkere dagen getuige het volgende plaatje als voorbeeld.

Fig. 3. 1966

Ook bij mijn ouderlijk huis waren meerdere van deze stoelen van opa´s hand aanwezig, door mijn vader steevast “de bokkies” genoemd. Hieronder zit ik in onze achtertuin naast mijn oom Jaap Thomas, die lekker onderuit in een van de bokkies zit te genieten van het mooie weer, drank en spijzen.

Fig. 4. Juli 1987

En zo verstreek de tijd en zo volgden de generaties elkaar op. In april 1993 overleed mijn vader en in de weken daarna werd het huis aan de Willemskade, waar hij als weduwnaar gedurende 25 jaren had gewoond, opgeruimd en verkocht. Echter niet voordat ik eerst nog een aantal foto’s maakte van het ouderlijk huis, de tuin en de omgeving. Op één daarvan zie je nog steeds een van de bokkies staan. Deze moet toen dus zeker 40 jaar oud zijn geweest. Wat ervan geworden is? Ik zou het niet weten. Ze waren toen toch echt wel door de tijd ingehaald en ik heb er niet, op zijn minst eentje, meegenomen naar mijn eigen tuin. Als ik dit zo nalees en bekijk, heb ik daar eigenlijk nog wel een klein beetje spijt van….

Fig 5. Eind april 1993